Me gusto Argentina
Door: Merle & Henriët Schottert
Blijf op de hoogte en volg Merle
27 Februari 2015 | Argentinië, Mendoza
Na een warm afscheid op de verjaardag van oom Arie, gingen we op weg naar Schiphol. Na het inchecken, bakkie koffie en een laatste sigaretje, namen we afscheid van paps en Thomas. Eenmaal in het vliegtuig sms’te Fenna, een vriendin van mij, dat ik achter het kotszakje moest kijken. Daar had een collega namens haar een briefje neergelegd, waar ze mij en mams een hele fijne reis toewenste. Super leuk natuurlijk, die persoonlijke aandacht van KLM ;)
Veertien uur vliegen is niet niks. Helemaal niet als je ook nog naast een sterk naar alcohol ruikende Rus (?) zit, zoals mams. Ik daarentegen zat lekker tegen het raam met al mijn driehonderd kussens. Onze vlucht liep in Amsterdam al vertraging op, maar dit werd tijdens de vlucht goedgemaakt, zodat we netjes op de geplande locale tijd van 07.00 uur landden in Buenos Aires.
Maandag 23 februari 2015
Nadat we geland waren, voelde je meteen de warmte. Die trui kon uit, maar die joggingsbroek helaas niet…. Dit heb ik gemerkt toen we meer dan 1 uur in de rij stonden bij de paspoortcontrole! Jeetje Mina. It sure was getting hot in there! Eenmaal bij het hokje kwam daar een heleboel Spaans uit. No comprendos. No hablo espanol. Sorry. Toen ging de jongen over in gebrekkig Engels en zei dat zijn buurman een oogje op me had. Hij maakte een hartje en wees naar zijn buurman, die vervolgens lief glimlachte en snel verder ging met zijn werk. De jongen die mij hielp ging vervolgens weer Spaans praten en ik trok mijn gezicht ‘ik-niet-begrijp-geef-mij-nou-maar-gewoon-een-stempel-por-favor’. Na even lief lachen in de camera, een afdruk van mijn duim en een stempel in mijn paspoort mocht ik weer verder. Hup naar de bagageband, waar we gelukkig niet lang hoefden te wachten.
Nadat we alle controles hadden gehad en officieel het land in mochten, was het tijd om te pinnen. De eerste automaat had geen trek in een van onze passen. Een andere (Citi) gelukkig wel. Nadat we wat Argentijnse peso’s op zak hadden konden we een taxi regelen waarbij we gelijk doorhadden dat we ook in Zuid-Amerika heel alert moeten zijn. Sta je buiten te onderhandelen over de prijs en wordt je het eens , drukt die kerel er eenmaal toen we in de taxi zaten er 80 peso’s bij op. Dacht het niet, zeiden wij in koor. Toch handig als je met zijn tweeën bent. Op naar ons hotel El Cabildo, gelegen in het centrum van de stand, in een straat waar van alles was gevestigd, winkels, 24/7 winkels, cafe’s, restaurants en ja, ook zwervers en handelaren. Eenmaal in het hotel, onze spullen gedropt op de kamer en daarna wat gaan eten in het restaurant naast ons hotel. Daarna met onze volle buikjes weer terug naar ons hol, zo voelde het namelijk omdat onze kamer geen daglicht kende. Een hol ligt vaak wat lager, het onze niet, die lag op de 5e verdieping. Om 15.00 uur werden we wakker en was het bloedje warm op de kamer. De airco was uit. Huh? Licht aan. Lukt niet. Heh? Mams had wat gelezen over dat ’s middags de elektriciteit afgesloten wordt in Buenos Aires. Hm… in het pikke donker kan je ook niet veel beginnen. Verder slapen dan maar? Ja.. Zzzzzzz…..
Om 19.00 uur werden we weer wakker, maar wel nog steeds in het donker. Toen ben ik maar naar beneden gelopen. Ja, erg leuk. In het donker van een onbekende trap aflopen…. Beneden de Argentijnse jongen gevraagd wanneer we weer mochten genieten van wat elektriciteit. Hij zei ocho, ik zei: Nine? Hij zei Si. Later, op de trap, bedacht ik mij dat ocho 8 betekent. Hm, ik kan nog weinig Spaans maar die jongen duidelijk ook weinig Engels. Paar minuten later, om half 8, ging opeens het licht aan. Er was weer elektriciteit. Eerder dan gepland, maar van harte welkom!
Toen maar gedoucht en het Argentijnse avondleven in. Eerst rondgelopen rondom de Obelisco bij Plaza de la Republica. Nog bij een waterval gezeten en naar zangers geluisterd die verderop zongen bij een restaurantje. Daarna zelf gegeten bij een leuk tentje. Heerlijke steak gegeten en een sappig kippetje. Ook nog de boel onder ketchup gesmeerd. De dop liet een beetje los tijdens het schudden. You go, Merle. Raam, vensterbank, boeken, ikzelf. Alles behalve waar het moest zat de ketchup.
Note: Argentijnse wc’s kunnen vaak niet op slot. Dicht betekent schijnbaar genoeg.
Daarna richting het hotel gelopen en dichtbij nog dos cervesas (2 biertjes) besteld. Dit was ergens op een terrasje in het centrum, in de straat van ons hotel. Tegen 0.00 uur lag in de straat een hele berg vuilnis. Waar vuilnis is, zijn ook zwervers. En die kwamen af en toe eens langs om te vragen of we nog wat geld voor ze hadden. No. Anders blijf je bezig. Maar we hadden genoeg te zien.
Dinsdag 24 februari 2015
Na het ontbijt bij de buren (Inmortatles) gingen we fris & fruitig van start. Op naar het beroemde begraafplaats van Buenos Aires: Cementerio de la Recoleta. De mensen daar worden in eeuwige luxe begraven. Of nou ja, sommige graven lagen er mooier bij dan anderen.. maar toch… Je wordt wel dagelijks door vele ogen aangeschouwd… hoe onverzorgd je graf er ook bij ligt. Na deze dodenwandeling zijn we gaan lunchen. Tosti met (Kinder)cola ;)
En daarna weer door! Huppa, loopbeentjes weer eronder gedaan en op naar San Martin. Ik had de plattegrond en dacht dat ik wel goed de weg wist. Mam was het hier niet mee eens en zei: ‘Lopen we geen rondje?’. Ik zei: ‘Nee, vertrouw nou maar op mij’… Hmmm.. En ja hoor, verdomd. We liepen een rondje. Ik en kaartlezen… zijn geen match made in heaven. Toen heeft mams de kaart maar overgenomen en we liepen nog goed ook. Eenmaal bij San Martin kwamen we een toeristen info desk tegen. Daar maar even gevraagd waar we buskaartjes naar Mendoza konden halen. Bij het internationale busstation van Buenos Aires, een paar blokken verderop achter de klokkentoren. Daar zagen we tig van hokjes met verschillende operators. Tsjah, welke kies je dan? Andesmar leek ons wel wat en de beste jongen kon ook nog wat Engels, dus helemaal mooi.
Daarna nog ‘even’ naar Plaza de Mayo gelopen, naar Casa Rosado om precies te zijn. Een mooi, roze overheidsgebouw, waar Argentijnse moeders nog vaak protesteren om aandacht te vragen voor hun ‘verdwenen’ zonen. Toen teruggelopen naar het hotel met een stop bij een restaurant. Deze was jammer genoeg niet super. Het vlees was voornamelijk vet. Paps zou gelijk naar buiten zijn gelopen als die dat had gezien;) Onze buikjes maar goed gevuld met sla, rijst, frietjes en tomaten. Daarna nog even een koffie op ‘ons’ terras. Dit keer zat er een man die aan een stuk door ‘cambio’ schreeuwde, dat geld wisselen betekent. Heel irritant, maar het went. Wel grappig om te zien hoe sommige toeristen deze man aanstaarden. Zo van: ‘Wat voor geluid komt daar nu steeds vandaan?’.
Na de koffie en 27.000 stappen volgens mijn stappenteller: douchen en op tijd het nest in. Morgen weer een dag! Gevolg van 20 km lopen deze dag: 2 blaren onder mijn voeten.
Woensdag 25 februari 2015
Na het ontbijt, snel de tas inpakken want we moesten om 10.00 uur uitchecken. Daarna nog maar even in het restaurant naast ons hotel gezeten. Hier geschreven voor de blog. Toen was het ook zo weer 12.00 uur en besloten we om alvast maar richting het busstation te gaan en een taxi te nemen. Rond half 1 waren we bij het busstation. Dus nog 1.5 uur wachten tot 14.00 uur: het tijdstip waarop onze bus zou vertrekken. Hij kon op platform 25 komen, maar ook op 26… of 27… of 28… tot platform 36. Iets voor 3 was de bus er eindelijk en konden we vertrekken. Pas tegen 22.00 uur was onze busstop. Niet dat de bus niet eerder stopte, maar dat was om nog meer passagiers op te pikken of er weer uit te zetten, ha ha. Na het eten (het was wat, maar daar is ook alles mee gezegd!) plassen, roken en de benen strekken. Na 20 minuten zat onze break er weer op en konden en moesten we weer de bus in.
Donderdag 26 februari 2015
Om 09.00 uur kwamen we dan eindelijk aan in Mendoza na een 18 uur durende busreis!
Backpacks op de rug en go. Mams wilde graag de beentjes strekken. Op naar het centrum van Mendoza, waar we ons hotel hadden geboekt. Hostal Confluencia. Super vriendelijk personeel die probeert je tegemoet te komen in verband met ons gebrekkige kennis van de Spaanse taal. Door de vertaalmachine van Google te gebruiken of toch even wat in zijn gebrekkig Engels iets te zeggen. Ook met handen en voeten kom je gelukkig een heel eind! We konden meteen de kamer in (inchecken was vanaf 12.00 uur, maar voor ons 10.00 uur). We liggen nu met zijn tweeën op een kamer voor 5 man en onze privé badkamer is op de gang. Maar het belangrijkste aan de kamer is dat we een raam hebben waar daglicht doorheen komt, Jippie. Toen maar eens gedoucht en bijgekomen van de reis. Vervolgens vonden we het wel tijd om te eten. Dat werd wel weer eens tijd, toch. Daarom naar een eetcafé waar we nog geen lunch konden nuttigen. Toen maar koffie genomen met een klein croissantje. Daarna weer terug naar het hotel om ons om te kleden. Het was in Mendoza toch wel wat kouder dan in Buenos Aires. Te koud om als enige in de korte broek rond te lopen in ieder geval. Dus maar even een lange broek en trui aangedaan. Weer naar beneden… Wat rondgelopen. Op zoek naar een toerist infodesk. Toch wel handig om gelijk zo’n stadsplattegrond te hebben. Deze konden we helaas niet vinden, wel een reisorganisatie voor young backpackers. Ja mam, hoor je er toch nog een beetje bij;) Daar een wijntour geboekt voor de volgende dag en plattegrond van Mendoza meegekregen. Toen maar eindelijk een flinke maaltijd bij Zitto’s besteld. Rijmt op Vito’s. Was ook een zwart logo en dezelfde soort witte letters, wel grappig. Daarna snel terug naar het hotel om onze afspraak na te komen: skypen met paps. Dat is gelukt! Wij redden ons prima en dat geldt ook voor hem. Wordt vervolgd….
Buenos noches amigos!
-
27 Februari 2015 - 12:49
Gerry Boersma :
Leuk verslag merle
Gezellig he zo samen met je moeder
Dus je vader en Thomas kunnen zich goed redden
Nou merle en Henriet
Nog heel veel plezier en lekker genieten
Groetjes uit Zwolle van David en Gerry -
27 Februari 2015 - 15:12
Hillie En GerritJan:
Mooi verslag Merle. We denken vaak aan jullie, dan is het wel fijn dat we na het lezen van het verslag
weten dat het goed gaat? Ga door met genieten! Groetjes -
04 Maart 2015 - 22:14
Hilko En Reinie:
Hallo Dames,
Goed te lezen dat jullie het naar jullie zin hebben.
Veel plezier nog en pas goed op elkaar.
Hartelijke groet,
Hilko, Reinie en Rutger
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley