Holiday di Lombok & Gili Trawangan

Zaterdagochtend om half 7 begon onze ‘holiday’ naar Lombok en Gili Trawangan. We werden opgehaald door een chauffeur van OceanStar, waar we onze boottocht bij geboekt hadden. Of naja Ronnie, onze grote tourguide, had het voor ons geboekt. Onderweg stopten we nog even bij een ander hotel, waar vervolgens nog wat Japanners bij ons in het busje gingen. Wat een vervelend taaltje hebben die mensen zeg! Naar Japan of China zie ik mezelf dus echt nooit heengaan.. Op de boot was het heerlijk vertoeven op het bovendek! Gelijk ook weer een beetje verbrand.. Tsjah, zelfs dat overkomt mij nog na 8 weken Indonesië! Na pak en beet anderhalf uur chillen op de boot kwamen we aan op de haven van Lombok. We waren de enigste drie ‘toeristen’ die naar Lombok gingen, want de rest van de toeristen gingen allemaal gelijk door naar Gili Trawangan. Dit hebben we later ook geweten, want toeristen zijn erg zeldzaam op Lombok! Zonde, want het is zo’n mooi eiland!!

Maar goed, ik zal nog even bij het ‘begin’ beginnen. We kwamen aan en onze Lombok guide, een vriend van Ronnie, stond al op ons te wachten op de pier van Lombok. Op de boot hadden we het al over onze guide gehad; ‘’Hou oud zou hij zijn? En zou het een knapperdje zijn?’’ Nou vanaf het eerste moment dacht ik gelijk; ‘’Hier zou ik wel een bakje rijst mee willen eten!’’ Hij heette Sukardi, oftewel Bacardi, Lucardi en Sukarno, en reed ons 3 dagen rond op Lombok van 9 uur ’s ochtends tot ’s avonds laat.

De eerste dag reden we eerst naar het onvindbare ‘Griya Asri Hotel’. We hadden verder geen adres van het hotel en Sukardi wist ook niet precies waar het zat. Na wat rondrijden door Sengiggi en wat telefoontjes, bleek ons hotel helemaal niet in Senggigi te zitten maar in Mataram. Eindelijk aangekomen in hotel, spullen gedropt en weer de auto in. Toen eerst ergens geluncht in een local tentje en daarna op naar het dorpje Sukarara, waar ze mooie sarongs weefden. En ja ja, Merle heeft ook nog een bijdrage geleverd aan een sarong! Verder zijn we daar nog mooi aangekleed met een sarong en dergelijke. Daarna door gegaan naar een ander dorpje, waar ze mooie schilderijen hadden en maakten. Ook nog wat leuks geshopt voor moeders, maar die zal nog even 11,5 weken moeten wachten.. (Sorry he!) Vervolgens door gegaan naar Kuta Lombok. Bali heeft ook een plaats genaamd Kuta, dit is het meest toeristische plaatsje van Bali, maar Kuta Lombok is wel het extreem tegenovergestelde! Dit is een strand, wel mooi, maar met een paar tentjes en surfdudes.. en that’s it! Daarna weer terug gegaan naar het hotel en hadden wij het briljante plan om gewoon lopend Mataram in te gaan om te eten, maar toen vertelde Sukardi dat alle ‘toeristische’ tentjes in Mataram om 16.00 uur dichtgaan. Alleen de local tentjes waren open, maar hij was een beetje bang dat het eten ons verkeerd zou gaan vallen. Dus gingen we richting Senggigi en zijn we onderweg gestopt bij een Seafood restaurant, waar we heerlijk vis hebben gegeten.

De volgende dag gingen we naar de Senaru Waterfalls in jawel Senaru, dit was ongeveer 2,5 uur reizen vanaf ons hotel in Mataram. Onderweg hadden we weer Pittbull vanuit de speakers en zongen we allemaal mee met ‘’I know you want me’’. Aangekomen in Senaru, eerst even een lekker ‘hurk’ plasje gedaan en op naar de watervallen! Onze gids Incuk begeleidde ons naar de watervallen. De eerste waterval kwam al na een kwartiertje lopen en hier leek het wel of heel Lombok er was om een fijne ‘douche’ te nemen. De 2e waterval was ongeveer een halfuur lopen. Deze tocht verliep wat moeizamer, want we gingen over rotsen, boomstammen, stenen, door rivieren, nauwe doorgangen en een brug met gaten. Wel erg spannend zo’n survival tocht! Gelukkig begeleide Incuk ons goed en bood op de nodige momentjes een helpende hand. Aangekomen bij waterval numero 2 was een super mooi en voldaan gevoel! De tocht was niet voor niets geweest! Dit waren echt de mooiste watervallen die ik heb gezien in mijn korte leventje. Na een paar minuten lopen en de brug weer over kwamen we uit bij een tunnel. Deze was gebouwd door, jaja, Nederlanders! Zij waren toen op de vlucht voor de Balinezen en schuilden in Lombok in de tunnels. In het begin van de tunnel stond een heftige stroming en het was pikkedonker. Voor mensen die claustrofobisch zijn is dit dus geen aanrader! Wij als echte survivals gingen de donkere tunnel door. Gelukkig nam de heftige stroming al snel af en waren er uitkijkgaten waar licht uit kwam. Dit was erg spannend, want we hadden ook vleermuizen en spinnen in de tunnel. Deze konden we tijdens de lichtpuntjes ook zien. Ik als spinliefhebber vond dit daarom ook reuze leuk! Nadat we de tunnel uitkwamen werden we opgewacht door een stel fans die voor ons klapten. Want ja, mensen die je uit een tunnel ziet komen zie je ook niet elke dag. De tunnel kwam uit bij de eerste waterval en vanaf daar liepen we weer naar boven. Boven aangekomen even omgekleed, omdat de onderkant van me jurkje helemaal nat was geworden van het water in de tunnel. Daarna nog even gekletst met paar Lombokse mannetjes, waarvan ze allemaal wel met ons wouden trouwen. Een man mag daar namelijk best vier vrouwen hebben. Waarom ook niet..

Na dit geweldige gesprek zijn we weer doorgegaan naar Senggigi, waar we weer hebben gegeten. Vervolgens weer terug gegaan naar het hotel, want het was ook alweer 7 uur ’s avonds. Bij het hotel namen we in de auto nog even het programma van de derde en final day door. Nadat Lisanne en Quirine waren uitgestapt wou Sukardi nog even een rondje maken met de ‘big boss’, want zo werd ik door hem genoemd. Hij had nog niet gegeten, want de tentjes in Senggigi waren te duur voor hem, dus ging ik met hem mee naar een local tentje. Erg leuk, want ik was de enigste toerist omringt door de locals. Vervolgens heeft die me weer afgezet bij het hotel, waar ik weer lekker naast Lisanne in slaap viel.

De final day hebben we het Narmada waterpaleis bezocht. Mooi om te zien, maar ik had er andere verwachtingen bij. De koning van Karagasem beklom rond 1800 in zijn jeugdige jaren de vulkaan Rinjani en dit waterpaleisje met al zijn treden was een replica van de vulkaan. Zo beklom hij toch nog elke dag de ‘vulkaan’ om zijn offers te brengen in de tempel bovenop. Wel een leuke gedachte aan deze toch wel een beetje tegenvallende waterpaleis. Vervolgens hebben we nog wat tempels bezocht, zowel van moslims als hindoes. Ongeveer 75% van de Lombokkers is moslims en 25% hindoes. En ze leven hier vredig samen! Ook nog even een munt gegooid in een soort van wensput. Nou maar hopen dat die uitkomt!! In Senggigi hebben we nog even geluncht en een markt bezocht. Vervolgens onderweg naar de boot nog een keer gestopt bij een tempel, maar toen had ik het wel een beetje gehad met de tempels dus ging ik even een sigaretje doen met Sukardi. Rond 4 uur ’s middags gingen we met een speedbootje dan eindelijk richting Gili Trawangan! In 10 minuten waren we er en bij aankomst op de haven begon het te sputteren. Wat een ontvangst!

Nadat we eerst even gingen schuilen, regelde onze speedboot guy een cidomo (paard en kar) voor ons. We hadden voor 3 nachten geboekt in Trawangan Oasis en deze bungalows stonden een eindje van het strand. In zo’n karretje zitten met 4 man en bagage is toch wel een hele beleving op zich! Na een hobbelige tocht kwamen we aan bij onze bungalows. Het zag er super uit! Ons bungalowpark was van alle gemakken voorzien; een heerlijk zwembad, een heuse plasma scherm, een boxspring matras, een douche onder palmbomen en inclusief een roze fiets met mandje! Nadat ik eerst in het zwembad ben gesprongen ter verkoeling en daarna even liggen op bed, gingen we eten in het centrum. Bij het centrum bedoel ik de lange straat aan het strand met restaurantjes, barretjes, zwembaden en locals die wat willen verkopen. Tijdens het eten begon het te plenzen en dit stopte ook niet meer die avond. Na het eten hebben we wat gedronken met drie Duitse meisjes van het andere hotel (die ook Event Management studeren met ons in Bali) in de Sama Sama bar. Deze bar staat bekend om zijn live band met reggae muziek. Geweldig!! Daarna doorgegaan naar Rudy’s, waar we Soraya, Marleen, Bonnie en Naomi tegenkwamen. Zij waren die zondag al naar de Gili’s gegaan. Het regende nog steeds en op een gegeven moment waren we er wel een beetje klaar mee. Toen weer op onze roze fiets gestapt richting de bungalows. Dit was nog wel even 20 minuutjes fietsen.. Tijdens onze fietstocht kwamen we plassen en modderpoelen tegen. En het zal jullie dan ook niks verbazen als ik zeg dat ik in een modderpoel stil kwam te staan.. Mijn slippers zakten lekker weg en ik kreeg ze haast niet meer naar boven, dus toen moest ik mijn handen wel gebruiken en zat ik er helemaal onder! Maar goed, modder is goed voor de huid, toch? Die nacht heb ik wel goddelijk geslapen in mijn eentje op een 2-persoons boxspring matras!

Dinsdagochtend gingen we na het ontbijt Leanne ophalen. Zij kwam vanaf Bali en wou ook nog wel even paar dagen op Gili Trawangan doorbrengen. Achterop de fiets bij Quirine met d’r koffer fietsten we weer terug naar de bungalows. Na even weer relaxen, gingen we onze fietstour beginnen. Het leek wel de Leontien Ladies Ride met onze roze fietsen! We zijn het eiland rondgegaan, dit hoorde je in een halfuur te doen, maar wij deden er wel iets langer over. Tijdens onze fietstocht werd er namelijk ook gelopen, want sommige stukken konden onze fietsjes niet aan. Daarna geluncht in het ‘centrum’ en daarna weer terug naar de bungalows. ’s Avonds weer teruggegaan om te eten en te stappen. Dit viel ook weer een beetje tegen, want het had die avond weer geregend en het stapleven was niet echt bruisend die avond/nacht.. Toen maar weer terug naar de bungalows. Tijdens deze fietstocht was niet ik de pineut, maar Leanne. Zij verloor haar trapper tijdens te rit, maar na wat schoppen van Quirine ertegenaan bleef hij er gelukkig weer aan vast zitten en kon de ‘bumpy ride’ weer beginnen. Na al dat gefiets op niet zo fijne wegen met een kleine zadel, had ik ook wel een zere kont gekregen, so I was happy to be in my bed again!

Woensdag gingen we ’s middags snorkelen! Eerst in de buurt van Gili Trawangan en daarna op twee plekken bij Gili Meno. Bij Gili Trawangan zwommen we gewoon dichtbij een schilpad!! Hoe cool is dat! Quirine zwom er wel heel dichtbij en hij begon haar ook nog aan te vallen. Er gebeurde verder niks, maar toch wel grappig dat de enige schilpad die we hebben gezien Quirine aanvalt. En ze is nog wel zo’n dierenvriend! Daarna bij Gili Meno heel mooi koraal gezien! Ge-wel-dig die mooie grote heldere zee met zijn mooie kleuren en visjes! Deze middag snorkelen was echt 10x mooier dan in Amed, Bali. Vooral omdat het gewoon zo gigantisch helder was!! Daarna geluncht en vervolgens op het strand gelegen met geen zon. De zon liet zich deze 3 dagen helaas veel te weinig zien! Maar de regen daarentegen…

Die avond hebben we gegeten in Cafe Gili, dit was van dezelfde eigenaar als Cafe Bali in Seminyak (waar ze kroketten op de kaart hebben staan!) Deze kaart was ook weer fascinerend, want bij elk gerecht stond wel een fascinerende tekst achter. Bijvoorbeeld bij de Chicken cordon blue: ‘’To be honest I did not want to put it on the menu but the cook beg me to try it which I did and it was so good that I did not resist as so yummy… Lucky you’’. Na het eten hebben we gechillt op de grote zitzakken en hadden we allemaal een in kak momentje, waarop we besloten maar weer terug te gaan naar de bungalows en niet te gaan stappen. Na het arriveren in de bungalows, begon het ook alweer te regenen dus we waren blij toe dat we niet zijn wezen stappen. In bungalow uno hebben Leanne en ik nog even een filmpje gekeken, American Violet. Een mooie film als afsluiter van de dag!
De volgende dag werden we weer als zonnestraaltjes wakker en met dat ik me laken uitklopte lag er een kakkerlak in mijn bed… Ik heb nog nooit zo hard en vaak ‘’Gatverdamme’’ geroepen. Super vies, maar ja, wat doe je eraan. Nog even een fijn detail; Lisanne en Quirine hadden in totaal 3 schorpioenen in de open air badkamer gehad. Wat een beestenboel toch weer op de Gili’s! Om half 9 werden we weer opgehaald door twee cidomo’s. Zij brachten ons weer naar het vertrek punt van OceanStar. Daar bleek dat we wel om half 10 moesten inchecken, maar de boot ging pas om half 12. Toen de bagage op het service punt gelaten en naar Cafe Gili gelopen om weer te relaxen met een lekker bakkie ijskoffie! Deze dag begon met mooi weer en toen dachten we al; ‘’Ja hoor, word het vandaag lekker zonnig en vertrekken wij’’. Maar gelukkig, het begon tijdens de koffiebreak weer lekker te stormen. En dus was het al veel minder erg om weer naar Bali terug te gaan. Jeetje, wat klinkt dat toch verwend. Maar ja, dit was wel mijn ‘vakantie’ he!

Onze boottocht was erg ruig nadat de storm er over heen was geraasd, dus erg goed voor de blaas en de buik! Lisanne werd na een tijdje niet zo lekker en is maar op het achterdek gaan zitten. Ik moest al nodig naar de wc en na een tijdje kon ik het gewoon niet ophouden. Toen moest ik wel naar de wc. Naar de wc gaan met een ruige zee is niet aan te raden! Maar goed, daarna was het tijd voor een sigaretje en moest ik bovendek weer op. Had toch wel iets, een sigaretje roken op een ruige zee met een harde wind om je oren en je haren voor je gezicht..

Liefs uit Seminyak