A hell of a week

Kerobokan, the 8th of March 2011

Vorige week vrijdag gingen we dan naar Taman Sari Buwana, oftewel Bali Village Life. Hier gingen we eerst met de Balinese dames kettingen en armbanden maken en daarna rijst klaarmaken op the Balinese way. Vervolgens kregen we een rondleiding over de boerderij. Varkens, kippen, koeien.. noem maar op. Zelfs nog een schattig kuikentje! Het einde van de farmtour besloten ze af te ronden met een hanengevecht. Alle meiden in koor; ‘’Aaah, dat is zielig’’. Maar onze gids verzekerde ze dat het juist goed voor de hanen was en de gevechten waren er niet met de intentie dat ze elkaar af zouden maken. Iedereen weer gerustgesteld. Onze farmlady Q was zelfs haantje de voorste toen we de hanen mochten vast houden. Zij was uiteraard ook het enigste meisje die het aandurfde.

Na al dat spektakel gingen we door naar de rijstvelden. We kregen een hoed op en een stok in ons hand. Dit stond uiteraard oogverblindend! Langs de rijstvelden stonden wat kinderen te zingen en opeens hoorde je wat ze precies aan het zongen waren.. Het was gewoon; ‘’Vader Jacob’’ met een Balinees accent uiteraard. In de rijstvelden mocht je zitten op een ploeg met 2 stieren ervoor en een man achter je in de heerlijke modder. En je kon nog meehelpen rijst planten. Erg leuk om te zien hoe ze dat precies doen, maar dat modderbadje heb ik overgeslagen. Hierna zijn we via de bloemenplantages richting de jungle gegaan, waar een man van ongeveer 70(!) jaar in een palmboom klimt en even paar kokosnoten op de grond gooit. Ra ra, wat gingen we daarna doen? Inderdaad! Kokossap drinken! Ik ben niet echt van de kokos, dus kokossap werd ook niet mijn lievelingsdrankje. Maar ik had dorst, dus dan is alles drinkbaar.

Tot slot gingen we weer terug naar het begin, waar er een 5-gangen maaltijd op ons zat te wachten. Eerst geraspte kokos met soort van gekookte aardappelen (is wel wat anders, maar weet niet meer wat), hierna een soort van groentesoepje (voor mij proefde het water alleen ook prima..), daarna kregen we soort van crackers met noten (erg lekker!), vervolgens het hoofdgerecht met van alles en als dessert een cakeje met een banaan. Dus voor een goede Balinese maaltijd moet je daar zijn;)

’s Avonds gingen we uiteten bij Bonita. We hadden begin die week gehoord dat op vrijdagavond altijd wat te doen was bij Bonita. We dachten cabaret, maar we belandde in een heuse travestieten show. Toen we ook om ons heen begonnen te kijken, bleek ook wel dat het publiek hier wel meer van wist. We hebben de hele avond het spelletje; ‘’Is het nou een man of een vrouw?’’ gespeeld. Soms wist je het gewoon echt niet. Dan was er een mooie Balinese danseres, maar had ze een soort van een bobbel in haar ‘dansonderbroek’. Of ze wou ons gewoon op een dwaalspoor zetten. Dat was ook nog mogelijk. Een kwartier later vroeg Quirine aan een man naast ons of die Nederlands was, want hij lachte steeds een beetje om ons. Bleek dus waar te zien. Iedereen lag in een deuk. Hij was met zijn Balinese vriend hier voor paar dagen en ze waren eigenaars van villa’s in het noorden. Dus wie weet misschien nog een nachtje ernaartoe. Het was in ieder geval wel weer een avond om niet te vergeten;)

Zaterdag gingen we eerst naar Denpasar. We wouden een beetje shoppen (Frederike, Tamara, Lyzette, Quirine, Lisanne en ik), maar helaas is Denpasar eigenlijk 10x niks. De Shopping Malls lijken over het algemeen wel op die van Kuta, maar de kleinere winkels zijn in Denpasar alleen wat goedkoper. Maar, dit wordt een grote maar, de kleding die ze verkopen zijn vooral de Aziatische maatjes. Ik ben duidelijk geen Aziaat, dus Denpasar wordt duidelijk not my shop city. Ik heb al gehoord van de nieuwe tutor Henriette, die eerst in Thailand heeft gezeten voor een halfjaar dat Bangkok alles heeft en ook van alles op maat maakt voor weinig geld, dus hoe geweldig voor mij!! Ik denk dat ik daar me kleertjes maar ga scoren, hihi. Toen niemand iets leuks kon vinden gingen we maar weer richting Kuta. Het was ook alweer avond etenstijd, dus zochten we een leuk tentje op met live muziek. Hartstikke leuk. Ze waren ook erg blij met ons lijstje met nummers. Na het eten gingen we nog even naar een souvenirs winkel, hier nog even een Balinese portemonnee voor me Indonesische grote flappen gekocht en een sustainable fotoalbum.

Zondag ben ik weer samen met Bonnie, Soraya & Leanne met school bezig gegaan. We moesten nog even wat aanpassingen doen aan onze voorstel voor het evenement van Nike & Spiderman. Ja ja, we moesten een evenement tot in de puntjes uitwerken als voorpremière voor de grand première van Spiderman 4 op Bali, zogenaamd. Nike, onze opdrachtgever, was hier dan de hoofdsponsor van. Dus we zijn heerlijk aan het knutselen geslagen en hebben een maquette gemaakt van ons evenement. Die dag heb ik eigenlijk voornamelijk aan school besteedt… I think, because I can’t remember anymore..

Maandag gingen we naar Ayana Resort. Dit was een superdeluxe resort in Nusa Dua, waar ook bruiloften worden gehouden. Als ik veel geld had, en een man, en ik was een paar jaar verder; dan wist ik het wel. De goedkoopste kamer voor 2 personen is 385 dollar en de foto’s van het resort zeggen eigenlijk wel genoeg over de bedragen..

Dinsdag hadden we eerst een hoorcollege van een Amerikaanse man. Hij is van Biznet Bali International Triathlon en organiseert de Balinese triatlon in Jimbaran Bay, dichtbij Ayana Resort. Deze triatlon staat wereldwijd bekend als een van de beste triatlons. Hij vertelde er erg gepassioneerd over, dus het was erg leuk om naar te luisteren. ’s Middags gingen we eerst bezig met school, want we hadden nog wat f te ronden voor de client meeting voor woensdag. Na mijn studieuurtjes was het weer tijd voor ontspanning en ging ik met Lisanne touren op de scooter. Zij had maandag een scooter gehuurd en ik wou er ook wel graag heen, maar ik heb geen internationaal rijbewijs. Ik dus achterop en eens kijken hoe het scooterleven op Bali is. Er was al uit verscheidene bronnen, die liever onbekend blijven, verteld dat het eigenlijk niks uitmaakt of je een internationaal rijbewijs hebt of niet. Als je langs de politie komt gewoon recht vooruit kijken. Wanneer ze wel achter je aan komen, moet je wel even stoppen. Dan lief lachen, zeggen dat je een toerist bent en rond de 20.000 Rupiah (= ong. 1,50 euro) geven: Politie blij, jij blij. Dit is verder niet corrupt, dit is gewoon the Bali life. Na het touren met Lisanne wist ik het daarom zeker; Ik ga ook een scooter huren! Dit deed ik nog dezelfde dag en het is geweldig. Het lijkt veel enger dan het is hier op Bali. De scooter is hier gewoon wat de fiets is in Nederland, je moet hier gewoon wat beter uitkijken.

Woensdag werd ik wakker met buikkrampen. Ik moet zeggen; erg leuk wakker worden. Die dag verdween het helaas niet. ’s Ochtends wel gewoon naar de client meeting gegaan & ’s middags nog even naar de Carrefour, een groot warenhuis met echt alles. Hier zijn we (Tamara, Quirine, Lisanne en ik) uiteraard op de scooter heengegaan. Terugweg ging er even wat mis, want waar hun afsloegen ging ik rechtdoor. Ik dacht namelijk dat ik de weg wel wist… Niet dus. Vervolgens kon ik de weg terug niet echt weer vinden. Dus ik ben de toerist gaan uithangen en hopend dat ik via de toeristische weg bij het hotel terug zou komen. Uiteindelijk kwam ik bij het strand. Hier gestopt. Het strand opgelopen en gekeken waar ik was.( Ik kon uiteraard ook gewoon iemand bellen, maar ik zou Merle niet zijn als ik me telefoon weer eens was vergeten). De hijskranen die in Kuta staan kwamen wel erg dichtbij, dus ik moest de andere kant op richting Seminyak. Af en toe belandde ik in een ceremoniële optocht, want de Balinezen waren al druk met de voorbereidingen voor Ogoh-Ogoh en Nyepi. Na wat rond rijden belandde ik dan eindelijk weer op de Sunset Road, waar ik in plaats van rechtdoor linksaf sloeg naar het hotel. En ik was nog nooit zo blij om het hotel te zien!

Donderdag de hele dag op bed gelegen. Nu ook met koppijn, koorts en als ik zeg Carlo Boshard die Guus Meeuwis nadoet in de TV-kantine, weten jullie genoeg toch? Vrijdag was het Ogoh-Ogoh, rond de 90% van de Balinezen is hindoes en viert dit. Ik zelf heb eerst weer de hele dag op bed gelegen en om 18.00 uur liepen we richting de stoplichten bij Kerobakan. Dat was een van de locaties waar de ‘optocht’ kwam. Grote poppen waren beschilderd en het leek een beetje op een mix van halloween met carnaval. Wel erg leuk om te zien, maar pas om 19.30 uur begon het. Dus we stonden er 1,5 uur te vroeg. Ongeveer op de helft van het spektakel begon het ook nog eens te regenen. Dus daar stond ik dan met mijn koorts, buikpijn en koppijn. Maar ik had het er wel voor over;) Die nacht had ik het helaas wel ijskoud (zelfs sokken aangedaan!) en paar uur later zat ik weer te zweten in bed..

Zaterdag was het dan Nyepi, de dag van stilte en donker. Ik voelde me toen al wel weer beter, maar nog steeds niet top. Vorige x bleef het bij 1 dag en 1 nacht, maar dat was waarschijnlijk een voedselvergiftiging. Nu was het wel een echte Bali belly. Ik weet nog steeds niet wat ik liever heb… Maar goed, nog even over Nyepi; je mag niet uit het hotel (of uit huis). Iedereen moet ‘thuis’ blijven en na 17.00 gingen alle lichten uit in het hotel. Dus het was ’s avonds pikdonker. Wel gezellig filmpjes gekeken op de hotelkamer met Lisanne en Quirine. Nu maar wel hopen dat alle geesten van het eiland zijn gejaagd na deze 2 dagen..

Zondagochtend voelde ik me wel weer goed, dus ik besloot wel mee te gaan met onze scootermeeting met Buda naar Tanah Lot. Om 10.00 uur kwam Buda, receptionist bij ons hotel, ons ophalen met zijn neefje, erg schattig. Tanah Lot heeft 3 tempels, waarvan 1 in het water. Erg mooi om te zien. Buda zelf gaat er weleens heen voor ceremonies. Wanneer het dan eb is kan die lopend erheen en als het vloed is moeten ze met bootjes. Wel erg mooi om te zien. Daarna reden we naar Buda’s huis. Onze eigen Bali Village Life;) Hij woont bij zijn zus en haar man, omdat zijn ouders in het noorden wonen en daar niet zoveel werk te vinden was. Het huis zag er prima uit, zijn zus was ook manager van een Spa in Denpasar, dus ze hadden denk ik wel wat meer geld dan de gemiddelde Balinees. Toch vind ik het altijd nog een raar idee dat ze al het voedsel op de grond hebben liggen en ook koken op de grond.. Ik moet er niet aan denken met al die mieren.. Vervolgens ging Lisanne hem hiphop les geven, dat was wel erg grappig om te zien dus ik heb er gelijk maar een filmpje van gemaakt. Ook kwamen de buurtkinderen nog kijken en meedoen, dus een grote Balinese gezelligheid.

’s Middags toen we weer kwamen in het hotel en ik me helm afzette had ik weer nekpijn. Wat vrijdagavond al begonnen was, maar steeds af en toe. Waarschijnlijk van het teveel in bed liggen.. Die dag wel een tikkeltje erger.. dus vervolgens weer rustig aan gedaan. ’s Avonds zijn we nog uiteten gegaan en tijdens het eten begon me nek steeds meer vast te zitten, waardoor ik hem nauwelijks meer kon bewegen. Na wat traantjes te hebben weggeveegd vond iedereen aan tafel het wel tijd worden om even een dokter te bezoeken. Dus met Quirine en Lisanne ging ik richting de Bali Clinic bij Seminyak Square. Daar was een hele aardige dokter die prima Engels sprak, thank god. Nu moet ik 9 pillen slikken op een dag. Drie verschillende en dan ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds. Die avond heb ik tweemaal een warme handdoek voor me nek gekregen van mijn zusters Q & L, want ik had immense nekpijn. Ik moest op me rug liggen met gezicht gewoon naar voren, maar ik kon zelf niet naar beneden gaan. Dus Lisanne stond naast me om me handdoek achter me nek vast te houden en me hand, zodat ik rustig naar beneden kon gaan. Uiteindelijk na een paar uur in slaap gevallen..

Maandag ging het alweer een stukje beter met me nek, maar deze dag begon wel weer gezellig met de maandelijkse periode. Ach, dat kan er dan ook nog wel weer bij. ’s Middags hadden we een meeting in Sanur voor een Spa & Health evenement waar we als vrijwilligers meegaan helpen. De dokter zei dat ik dan beter geen medicijnen daarvoor kan innemen, want dan zou ik een beetje slaperig worden tijdens de meeting. Dus alleen ’s ochtends de medicijnen ingenomen. Meeting duurde alleen langer dan verwacht. Om 3 uur werden we opgehaald, maar we waren pas rond 8 uur terug. Dus de medicijnen van die ochtend waren al lang uitgewerkt, dus ik kreeg op de helft van de meeting weer last en begon me nek weer stijf te worden.. Gelukkig ’s avonds na het innemen van de pillen ging het weer stukken beter.

Vanochtend werd ik wel weer goed wakker. Me nek is met de medicijnen gewoon goed beweegbaar, gelukkig. Dus na de lunch vandaag weer even me medicijnen.. Heb nog wel een meeting weer voor het Spa & Health Evenement, maar goed, dan val ik nog liever in slaap dan dat me nek weer stijf gaat worden..

Voor nu,

Alvast een fijne dag iedereen!

P.S. 1: Ik heb er trouwens ook een nieuw nichtje bij, genaamd Dewi. Een super schattig nichtje! Alle baby’s zijn schattig, maar Dewi is echt perfect schattig. Via deze weg nog even de felicitaties naar mijn tante Bianka & oom Edwin! En Dion natuurlijk, dat hij maar een grote lieve broer mag worden.

P.S. 2: Nu ik toch bezig ben met P.S.’jes, wil ik me tante Lydia & me neefje Robin ook nog even feliciteren met hun verjaardag. Leuke dag gehad allebei? Had jullie graag even ‘gekrabbeld’, maar ik was er voor een paar dagen niet zo bij met mijn hoofd;)

P.S. 3: Sorry vriendinnen dat ik jullie een beetje verwaarloosd heb!
P.S. 4: Voel jij je nu ook verwaarloosd door mij, kun je hieronder je klacht(en) uitten…