Soms ben je even jezelf kwijt..

Maandag moesten we om 07.15 uur paraat staan bij school om vervolgens met de Rangsit bus richting het Centara hotel te gaan. Hier hadden we een hele dag college tot en met 17.30 uur. Het Centara hotel was een 5-class hotel, dus erg luxe! We hadden hier ook onze lunch en deze was… ‘unbelievable’! Iedereen nam zoveel gangen waardoor iedereen zijn buik zowat ontplofte. Echt een heel erg lekker buffet met broodjes, alle soorten beleg, salades, garnalen, oesters, warm vlees, groenten, aardappeltjes, pasta, pizza.. Noem maar op! En naast het buffet hadden ze nog een hele rij met desserts; ijs, slagroom, cheese cakes, chocolade en aardbei gebakjes, truffels en ga zo maar door. Ik denk dat ik nooit meer zo lekker ga lunchen hier in Thailand!

Die dag natuurlijk ook veel informatie gekregen over de inhoud van Event Management 2. Er waren 2 vrouwen, moeder en dochter, die de colleges gaven genaamd Joan & Kate. Zij hebben zelf een bedrijfje dat van alles organiseert en zij gebruiken onze informatie voor hun eigen organisatie. Wij leveren dan rapporten van ons project en zij kunnen die informatie vervolgens gebruiken voor hun bid. Een bid houdt dus in dat ze bieden op een project, ze overtuigen dan dat zij de juiste organisatie zijn om het project te organiseren. Er zijn voor deze minor 6 groepen en elke groep heeft zijn eigen project. Ons project is dan de exhibition over de ‘Alternative Medicines’. Deze moet worden georganiseerd in 2013. Wij gaan deze dus niet zelf organiseren, maar onze informatie wordt waarschijnlijk wel gebruikt. Toch jammer dat we zelf niks gaan organiseren…

Dinsdag hadden we van 11.00 tot 17.00 uur les. Eerst hadden we een speech van de assistent-president of Rangsit University, dit was gewoon een Nederlander! Hij woonde al 20 jaar in Bangkok en zei dat we de ‘time of our life’ zouden hebben! Nou helemaal mooi! Daarna hadden we een Thaise lunch en vervolgens kregen van Amporn (ook wel Ann) een rondleiding over de campus van Rangsit. Tijdens de tour kwamen we langs een medical centre en hier heb ik ze maar eens naar mijn teen laten kijken. Deze was namelijk ontstoken… Ja ja, altijd wel wat met die Merle. Was paar dagen geleden met mijn teen ergens tegen aan gekomen (een stoeprand die ik te laat zag..) en toen had ik dus een wondje. Vervolgens niet op tijd schoongemaakt, maar even later wel een pleister erop geplakt. Toch werd mijn teen de laatste dagen een beetje rood, begon een beetje pijn te doen en vervolgens kreeg ik er een soort van witte blaar op. Eerst doorgeprikt met een naald en daarna hoopte ik het met een antibacteriële zalf ervan af te komen.. Maar goed, dan toch maar even laten checken door een dokter. Eerst werd mijn bloeddruk afgenomen en mocht ik even bij de dokter in het kamer. Deze kon geen Engels, maar gelukkig kon Amporn het voor me vertalen. Daarna moest de ‘wond’ worden schoongemaakt. Ik moest dus op naar de behandelkamer! Hier eerst zitten op de behandelstoel en me voet op een plateautje. Daarna kwamen er opeens allemaal zusters in opleiding op bezoek en kwamen mijn arme teentje even bekijken. Erg leuk om een leerobject te zijn.. Of nou ja, mijn teen was het leerobject. Daarna hadden we nog een Thaise cultuur workshop van een erg leuke Thaise vrouw. Zij vertelde over de cultuur van Thailand, zoals hoe je precies de Wai (je handen op elkaar en dan maak je een buiging) moet doen en wat zinnen zoals; ‘’Sawadee ka’’ Dit betekent ‘’Goededag’’. Erg leuke workshop!

Woensdag eerst lekker uitgeslapen… tot half 10! Anders kunnen we namelijk niet meer ontbijten, haha. Dit is tot 10 uur.. Beetje vroeg, maar ja;) Daarna ureeeen onder de douche staan, heerlijk, en om kwart voor 1 ging ik weer richting school. Eerst even langs de medical centre, want hier gaan ze me teen dagelijks schoonmaken. Jaja, wat een verzorging op de Rangsit! (gratis ook allemaal hé, ook de medicijnen, want ja jij bent het leerobject voor die mensen) Daarna naar de 14e verdieping bij Gebouw 11.. What a view! Dat is de study lounge, waar ik met mijn groep had afgesproken om even door te bespreken wat we precies moeten voorbereiden voor de eerste cliëntmeeting en wie wat doet. Vervolgens hadden we om 3 uur weer een Thaise cultuur workshop samen met de groep van Community Based Tourism. Deze groep bestaat uit ongeveer 15 studenten en zij krijgen eerst 3 weken les in de Thaise cultuur etc., vervolgens gaan ze 3 weken naar een dorp in Thailand om een project op te zetten en vervolgens komen ze weer 3 weken naar Bangkok om een rapport te schrijven. Ook erg interessant! Rond 5 uur waren we weer klaar en liepen we langs de sportvelden weer terug richtingen onze appartementen….. Hier waren zowel lokale als internationale studenten aan het sporten. Ook geen verkeerd uitzicht moet ik zeggen.. Deze dag waren de zus van Lisanne en haar vriend ook veilig gearriveerd met mijn pinpas:) Erg fijn om deze weer terug te hebben!

’s Avonds gingen we naar de State Tower voor de Sky restaurant/bar genaamd Sirocco. We gingen met een hele groep, maar Esther, Monika, Lyzette en ik gingen iets later weg. Monika en ik moesten ook nog eten, dus toen we bij de State Tower kwamen zijn wij eerst een lokaal tentje ingekropen. Hier heb ik weer heerlijke Sweet & Sour Chicken gegeten. Nu al mijn lievelingsgerecht. Ook al kan het eigenlijk niet op tegen de boerenkool met worst en mosterd van me moeder. (Als de boerenkool niet te hard is in ieder geval..) Na de maaltijd gingen we op naar de skybar Sirocco, deze bevond zich op de 64ste verdieping!!!!! Nou echt, je waaide bijna weg. Nee hoor grapje, maar wat een hoogte!!! Als je ooit in Bangkok bent moet je daar echt heen! Een drankje kost je wel minstens 6 euro, maar dan heb je ook wel een heel mooi uitzicht over Bangkok. Of naja, nog niet helemaal, maar dat ligt niet zo zeer aan de State Tower maar meer aan Bangkok zelf. Bangkok is gewoon huge! Tot half 1 hebben we van het uitzicht lopen genieten….

Donderdag eerst ’s ochtends even voor school bezig geweest en ’s middags ging ik met Sabrina en Quirine op pad! We wouden eerst naar het Nationaal museum in Siam & daarna naar China Town, maar…. daar zijn we nooit gekomen. We gingen met een sont taew (pick-up met 2 zitbanken) naar de main road om daar vervolgens de bus te pakken richting Siam. Vervolgens belandden we ergens in Bangkok, waarvan we nog steeds niet weten waar omdat alles in het Thais wordt aangegeven.. Toen besloten we maar een taxi te pakken richting het dichtstbijzijnde BTS-station (Sky train). Hij bracht ons naar Mo-Chit, dit is ongeveer een kwartier van onze campus af. Bleek dus dat we aardig in de buurt waren van onze campus, haha. Toch een leuke rondrit gehad met de bus! In Mo-Chit pakten we de Skytrain richting Siam. Hier hebben we om 16.00 uur nog maar even ‘geluncht’.. Vervolgens hebben we wat kraampjes gezocht buiten de shopping malls en zijn we richting MBK (Shopping Mall) gelopen. Daarna weer richting Sita Villa om nog even wat voor school te doen..

Vrijdag hadden we weer een hele dag van 07.00 tot 18.00 uur. We gingen deze dag naar Bangkok International Trade & Exhibition Centre (BITEC). Eerst een presentatie van iemand van BITEC, daarna een van de manager van de Royal Paragon Hall, vervolgens een tour door BITEC en een lunch. Na de lunch hadden we presentaties van Bert van Walbeek. Geweldige ‘motivatie’ man die al 20 jaar met zijn Duitse vrouw (jaja, dat zei hij nog; ‘’en nee, ik heb geen Thaise vrouw’’) in Thailand woont. Hij gaf 2 presentaties over ‘Incentive & Motivation Program’ en ‘Risk prevention & Crisis Management’. Erg interessant wat hij vertelde, zo vertelde hij over de bomramp in Bali, dat hij met PATA (Pacific Asia Travel Association) erheen moest om het toerisme weer op gang te krijgen, want na de bomramp was elk hotel maar voor 5% gevuld waar het hotel eerst 90% vol zat. Dit kwam vooral omdat Bali er niet op voorbereid was… En met risico management moet je overal op voorbereid zijn. Vandaar vroeg hij ons ook; ‘’Weet iemand waar de nooduitgang op deze afdeling zit?’’ Een iemand wist het. Tsjah, maar goed, ik denk dan; je kan wel overal zo bij stil staan, maar wordt je daar gelukkiger van? Tuurlijk moet je als PEO (Professional Event Organizer) naar alle potentiële risico’s kijken, als het maar niet doordreunt in je persoonlijke leven…

Zaterdag gingen we in alle vroegte naar het Khao Yai National Park, dit park het is het oudste en meest bezochte natuurreservaat van Thailand. Rond 7 uur gingen we weg en met een taxi gingen we richting Mo-Chit busstation. Hier een kaartje gekocht naar Nakhon Ratchasima. Vanuit daar gingen we met een busje richting het National park. In totaal hebben we ongeveer 4 uur over de reis gedaan, was op zich prima te doen. Je moest alleen niks drinken tijdens de reis, want in de bus zat een niet zo hygiënische wc. (Dat kan ik me ook wel voorstellen, want de bus gaat aardig op en neer….) En gelukkig bleven de uitdrogingsverschijnselen ook weg;)

Toen we aankwamen in het park, hebben we eerst even huisjes geregeld en zijn we gelijk op pad gegaan met onze gids, die overigens geen woord Engels kon. Eerst naar de Haew Narok Waterfall. Dit was eerst heerlijk lopen en daarna moest we allemaal steile trappen af. Eraf was niet erg, maar de terugweg was wat minder.. De treden waren namelijk smal en soms nog best wel hoog. Maar eenmaal weer boven heb je weer een voldaan gevoel, waarvan je denkt; ‘’Heb ik dat toch maar weer mooi gedaan’’. Vervolgens gingen we op naar de Haew Suwat Waterfall. Hier is Leonardo DiCaprio, oftewel Richard in ‘The Beach’ ook afgesprongen toen hij met zijn franse vrienden op zoek ging naar het paradijselijke eiland. Dit eiland is Koh Phi Phi, dichtbij Phuket, hier gaan we ook nog heen. Ik verwacht er alleen niet veel van, want het moet een grote toeristische attractie zijn. Maar goed, deze waterval was ook weer erg mooi. Daarna door naar een view point.. De jungle tocht er naartoe was erg leuk, limbodansend onder een boomstam door, aan takken slingeren, glijden in de modder en noem maar op.. Eindelijk aangekomen kwamen de wolken in volle vaart aanzetten, waardoor onze ‘view’ na 1 minuut helemaal wit was. Marleen noemde deze view point ook wel; ‘’Het einde van de wereld’’.

Die avond hebben we eerst gegeten bij de enigste eetgelegenheid op het park. Het eten werd hier, volgens ons, een keer gekookt in grote aantallen en dat gebeurde ’s ochtends vroeg. Want ’s middags en ’s avonds was het eten koud. Vervolgens was mijn avondeten; rijst met een chocolade koekje en een banaan. Van 20.00 tot 21.00 hadden we nog een Nightlife Tour. In een open truck gingen we op pad en een jongetje van ongeveer 10 jaar scheen met een felle lamp op de dieren. Deze dieren waren voornamelijk herten en Lyzette dacht dat ze nog een tijger had gezien… Of dit waar is, weet niemand. Die avond hebben we gekaart met de hele groep. Dit was een erg leuke en ontiegelijke lachavond. Ik had weer eens last van het verdraaien van mijn woorden, oftewel de Merliaanse taal. Ik zei namelijk tijdens het kaarten; ‘’Wie ben ik?’’ in plaats van Wie is aan de beurt of Ben ik aan de beurt? Iedereen lag wel minstens een kwartier dubbel. Tsjah, filosofie vond ik altijd wel een mooi vak op het Atheneum. Die knobbel zit er in ieder geval nog wel!! Om 00.00 uur was Tamara jarig en hebben we allemaal onze mooiste zangstem opgezet en ‘Lang zal ze leven’ gezongen. Ze kreeg vervolgens haar cadeautjes, waaronder een roze prinsessenkroon die ze de hele dag op moest houden. En ja, met slapen mocht hij af.

Zondag gingen we eerst ‘ontbijten’, dit gebeurde met een bananencake & koffie, want ja, rijst met kip ’s ochtends is iets wat ik nog steeds aan de locals overlaat. Daarna hebben we onze sleutels ingeleverd en een chauffeur geregeld voor de dag. Vervolgens gingen we eerst nog een waterval bekijken, maar deze heb ik niet gezien… We liepen namelijk naar beneden over gladde rotsen met bladeren eroverheen (om toeristen lekker te verassen) en kronkels overal. Met dat ik bijna beneden was zag ik een bloedzuiger op me arm. Ik helemaal uit mijn dak, want ik dacht dat die me lichaam in zou kruipen of zo.. (Dat doet hij niet, dat weet ik, maar het voelt alleen wel zo!!) Gelukkig liep Frederike voor me, zij heeft hem er snel afgehaald, want mijn slappe uithaal naar het beestje hielp niet echt. Vervolgens zag ik er nog een op me been, deze werd er ook afgehaald door Frederike. En toen begon iedereen beneden te gillen, want zowat iedereen had wel een bloedzuiger op zich. Soraya sprintte naar boven, en toen dacht ik; ‘’Wat zij kan, kan ik ook, dus zonder na te denken versnelde ik me ook naar boven’’ Dit dacht iedereen en waar we de heenweg 10 minuten over hadden gedaan om naar beneden te komen, deed iedereen er minder dan 1 minuut over om naar boven te komen. Vervolgens in een open area in de jungle checkte iedereen elkaar. Ik heb in totaal 3 bloedzuigers op me gehad.. Ik kan je vertellen; het is een heel erg vies gevoel!!!

Na deze geweldige experience moest ik van de schrik even een sigaret roken, dus met volle vaart liep ik de jungle uit! Na het roken en plassen stapten we de open truck weer in op weg naar Nakhon, waar we de bus weer zouden pakken. Onderweg zouden we in het National Park nog stoppen bij een view point. Gelukkig…. Hiervoor hoefden we niet de jungle in. Bij deze view point had je een mooi uitzicht over het park en zelfs de bewolking had wel wat. Jammer dat je het uitzicht nooit zo kan beschrijven als je hem hebt meegemaakt en ook nooit zo kan fotograferen. Moeten ze toch eens wat op verzinnen! Misschien een videocamera met geur en 3D-effecten? ;) Hierna gingen we het park uit en over de snelweg lieten we ons meevoeren met de truck richting het busstation. Hij, onze gids, ging aardig hard dus onze haren wapperden heerlijk in de wind. Dit vond Frederike die naast me zat ook erg fijn, want die kreeg af en toe eens wat haren van mij in haar gezicht. De terugreis ging wat sneller dan de heenweg leek het wel, want voor ik het wist kwam onze ‘reisleidster’ naar voren met de mededeling ‘Future Park’, onze uitstapplaats! Hier heb ik eerst nog even geluncht met Frederike, want Tamara & Lyzette gingen nog richting Siam en Soraya, Marleen en Bonnie wouden gelijk richting huis. Toen ik terug kwam was ik ook zo weer bezig met school, want we hadden een meeting met ons groepje. Maar wanneer je net van een ‘weekendje weg’ komt en je nog moet bijkomen en eigenlijk het liefst je bed induikt, gaat het meedenken met een meeting niet zoals je wilt. Gelukkig kreeg ik na een paar uur wel weer wat meer energie!

Vandaag is weer zo’n aanklooi dagje. Eerst hebben ik uitgeslapen tot 10 uur, daarna ontbeten tijdens onze groep meeting, vervolgens even wat foto’s van het weekend bekeken en op mijn Picasa gezet en begonnen met deze blog, daarna geluncht bij ‘Greenwall’ (een tentje met een groene wand, waarvan we de naam niet weten aangezien alles in het Thais wordt aangegeven), klein marktje hierbij bezocht, schoonmaakspullen voor de kamer gekocht (word nu na 2 weken wel echt grondig tijd) en nu dit verhaal afmaken.. Straks nog maar even ‘echt’ schoonmaken, haha..

X,

Merle