Zoveel ongeluk, maar wel hartstikke gelukkig

Waar zal ik eens beginnen? Het is nu alweer 13 dagen geleden sinds mijn laatste verslag, dus ik moet even diep in mijn geheugen graven wat ik toentertijd ook alweer gedaan heb. Eens even zien…

Het was donderdagochtend, 2011, ik weet het nog zo goed, mijn oor was weer bijna leeg. Ja, mijn oor genas erg goed met de antibiotica en de oordruppels. Toch bleef ik verstandig en besloot een weekendje ‘thuis’ te blijven. Donderdag was nog even een schooldagje, waar ik dus niet zoveel over te vertellen heb. Vrijdag ging ik samen met Sabrina aka the German op pad! We wouden naar de Grand Palace en het Nationaal Museum, maar hier is helaas niks van terecht gekomen... Van school kregen we namelijk een studentenpas en hiermee zouden we gratis het Koningspaleis kunnen bezoeken. Hier dacht de security duidelijk anders over, want ze lieten ons niet naar binnen. Eerst begonnen ze wat lachen, wat te verwachten was want onze schoolpas was een geel geplastificeerd pasje die elk imbeciel zou kunnen vervalsen. Op de achterkant van deze pas stond ook ‘’Has to be signed by an authorized officer’’. Wij dachten eerst dat dit de stempel van Rangsit University was die wel op het pasje was vermeld. Maar nee, dit was niet zo, er moest een handtekening op staan.

Toen besloten we om maar naar het Nationaal Museum te gaan, want de Grand Palace was nog maar 1 uur open en niet alles was te bezichtigen wegens ceremonies. Ook kostte de entree ons 350 Baht en dat is €8.50, dus dat vonden we een beetje te duur voor een uur. Toen zijn we maar gaan lopen richting het museum. Onderweg kwamen we langs een soort van park/plein waar mensen bezig waren met het opzetten van een evenement en er was een plek waar mensen aan het graven waren. Graven denk je dan? Waarom? Nou hier waren wij dus ook wel nieuwsgierig naar. Aangekomen bij de zandbank vertelde een Thais meisje ons dat ze graszaadjes aan het zoeken waren voor geluk. Dus Sabrina mengde zich al snel tussen de Thaise mensen en begon te graven. Uiteindelijk vond ze iets, geen graszaadje maar iets anders, en gaf het aan het meisje. Het meisje was hier erg blij mee en al snel kwamen er verscheidene Thaise om haar heen staan.. Maar voor ons zal het altijd een raadsel blijven wat het nou was...

Een kwartiertje later arriveerden we bij het Nationaal Museum. Deze ging om 16.00 uur dicht wegens... *trommelgeluid* inderdaad, een ceremonie! En hoe laat waren wij daar, na 4 uur.. Dus lieten we ons in een tuk-tuk meevoeren naar een juwelierszaak. Hier zouden we de werkplaats zien en de sieraden. De werkplaats was wel erg bijzonder, want elk persoon deed weer iets anders van bijvoorbeeld het maken van een ring. De een was aan het lassen, weer een ander schuurde en de laatste poetste hem mooi op. Vervolgens kwamen we al snel in een mega juwelierszaak waar ze ons ringen wouden aansmeren van 10.000 Baht, €240. Hierop zeiden wij vervolgens dat we onze ‘vriendjes’ wel een keer zouden meenemen. Van de juwelierszaak gingen we richting Khao San Road, waar we weer heerlijk hebben gegeten bij Sawasdee!

De volgende dag, saturday, heb ik eerst heerlijk uitgeslapen en ben ik met de drie Germans (Bonnie, Lena & Sabrina) rond 12 uur richting Siam gegaan om te gaan lunchen. Na de lunch zijn Sabrina en ik naar het ‘Bangkok Art & Culture Centre’ gegaan en Bonnie & Lena gingen naar Chinatown. Na ongeveer 4 tuk-tuk en 3 taxi’s zijn we hier dan eindelijk 2 uur later aangekomen. Het was namelijk erg druk in het verkeer en daar kwam bij dat niemand wist waar het museum was. Uiteindelijk waren we dan eindelijk bij het museum gekomen! Dit was een hoog gebouw met vele verdiepingen en verscheidene galerijen. Een erg kunstzinnig middagje gehad dus! Vooral de kunst op de muren vonden we erg interessant! Hierna zijn we weer, jaja, richting Khao San Road gegaan, waar we met Bonnie & Lena hadden afgesproken om te gaan eten. En ja, ook weer bij Sawasdee. Daarna hebben we nog even bij Khao San Road rondgelopen en de vele kraampjes bekeken. Uiteindelijk zijn we weer op een terrasje beland waar we allemaal een lekker biertje namen. Na een halfuurtje begon het wat te sputteren en zijn we maar naar binnen gegaan. Het sputteren was ondertussen overgegaan naar keiharde regen en onweer. Tsjah, en dan zit er niks anders op dan nog een biertje bestellen..

Zondag was Lazy Sunday, dus hier heb ik niet zoveel over te vermelden. Maandag moesten we dan alweer naar school, want we hadden onze 4e cliëntmeeting. Deze ging iets minder dan de vorige keer en tijdens onze feedback sessie de volgende dag kregen we ook te horen dat we 18 punten hadden gekregen. Maandagavond ben ik nog met Esther weer richting Siam gegaan, want zij had hier afgesproken met een collega’tje van haar uit Leeuwarden, genaamd Brecht(je). Brechtje bleek een erg leuk spontaan kind, waar het al wel snel mee klikte! Na het eten bij de Japan, (Ja dit was alleen na Esthers overtuigingskracht dat Japans eten niet alleen sushi was..) zijn we doorgegaan naar het Hardrock Café. Na het luisteren van deze band, was ik flabbergasted! Muziekproducenten, let op: Hier zit het talent!! Echt waar, de zangeres zingt alles wat ze zingt nog geweldiger dan de echte zangeressen/zangers.

Dinsdag en woensdag waren weer 2 keiharde schooldagen en woensdagavond gingen we om 18.00 uur weer met onze backpacks op de rug richting het zuiden van Thailand. Samen met 9 anderen, Anna, Lena, Bettina, Claudia, Jelte, Marleen, Soraya, Esther en Brecht gingen we eerst naar Phuket. Na een busreis van ongeveer 12 uur, overigens wel in een heerlijke VIP-bus waar ik 2 plekken voor me alleen had en lekker languit kon liggen. Helaas alsnog niet echt kunnen slapen, want met zoveel plek weet je soms niet hoe je moet zitten..

Tegen 7 uur werden op Phuket door een taxi truck naar een hostel gebracht. Hier hebben we onze spullen gedropt, even gerelaxt op het bed en zijn we met z’n allen ergens gaan ontbijten. Na het ontbijt hebben we bij onze hostel scooters geregeld voor de dag en trokken we erop uit! Onderweg zie je zoveel mooie dingen en eerst gingen we richting de Big Buddha. Deze buddha was geplaatst op een berg en was mega groot! Op de berg had je ook een heel mooi uitzicht over Phuket, erg gaaf! Daarna zijn we door gegaan naar het strand, waar we eerst lekker geluncht hebben en vervolgens lekker op het strand hebben gelegen en de zee in zijn gegaan. Rond half 6 sprongen we weer op onze scootertjes richting een ander viewpoint waar de zonsondergang met z’n allen hebben bekeken. ’s Avonds na het douchen kwam Matt ons opzoeken in onze hostel en zijn we ergens wat gaan eten en hebben we een drankje gedaan bij de Barstreet van Phuket, oftwel een straat met mega zuipschuren en pingpongshows. Matt is trouwens een Duitse student van Stenden en hij studeert hier in Bangkok voor Hospitality Management en ging voor zijn stage werken bij een hotel in Phuket. Hij vertelde dat hij niet erg veel te doen had en hij als enigste goed Engels sprekende jongen alle klachten van de hotelgasten ontving.. Erg leuke stage dus;)

Vrijdag gingen we al vroeg in de ochtend, 7 uur, richting de haven waar we met de boot naar Koh Phi Phi zouden gegaan. Dit moest een super mooi eiland zijn en dat was het ook!! Toen we aankwamen voelden we ons meteen ‘relaxt’ en toen we het strand en de heldere zee zagen waren we verkocht. Over het strand liepen we eerst naar een soort van bungalowpark die Mat had voorgesteld. Deze bungalows waren gemaakt van bamboe en stonden op palen. Erg leuk om in te slapen! De badkamer zag er prima uit, deze stond overigens wel op stenen;) Na eerst ergens geluncht te hebben zijn we naar het strand gelopen om een longtailboot te huren voor ons tienen. Voor 200 baht (5 euro) per persoon hadden we een Thai zover gekregen om ons 5 uurtjes rond te varen. Eerst zijn we bij Maya Bay gaan snorkelen, vervolgens bracht hij ons naar een soort van strand waar apen in de bomen hingen en de rotsen beklommen, daarna gingen we weer terug naar Maya Bay waar we heerlijk op het strand hebben gezeten. Maya Beach is overigens ook het strand van de film ‘’The Beach’’ met Leonardo DiCaprio. En inderdaad, nu heb ik ongeveer alle filmlocaties wel gezien van deze film;) Als laatste bracht hij ons nog naar het echte Monkeybeach, maar helaas hier waren geen apen te vinden. Voor het strand lagen alleen wel erg leuke stenen, waardoor bijna iedereen uit de boot moest zodat de boot weer verder kon. Ik sprong er wel even uit om de boot te trekken, maar in plaats van helpen was ik meer bezig met mezelf. Ik had het namelijk vooral erg moeilijk met de ***stenen onder mij. Nadat we weer de boot in konden was het natuurlijk wel weer te verwachten dat Merle twee leuke wondjes had aan de voet. Het zal ook eens een keer een ander overkomen..

Rond 6 uur kwamen we weer aan bij de haven van Koh Phi Phi en zijn we eerst gaan eten bij de Italiaan op het strand. Heerlijke Hawaiaanse pizza gehad! Daarna weer richting onze bamboe bungalow om ons op te frissen en het stapleven te verkennen. Eerst hebben we lekker gechilled bij een tentje met heerlijke zitkussens waar we ondertussen keken naar een Fireshow. Bleek dat Thaise jongens erg goed met vuur kunnen spelen;) Na de vuurwerkshow gingen we naar een ander strandtentje waar je kon limbodansen voor een fles drank. Voor deze fles drank moest je wel erg laag gaan, dus dit is ook niemand gelukt. Alleen de Thaise jongen die er zelf bij stond met zijn elastische lichaam lukte het elke keer weer..

De volgende dag zouden we gaan uitslapen, niet dat we veel geslapen hebben, want als je laat thuis komt is 10 uur opstaan alsnog erg vroeg. Rond 11 uur zijn we gaan ontbijten met zijn 6en, want Anna, Lena, Bettina & Claudia gingen die ochtend richting Koh Lanta waar ze een villa voor 3 dagen hadden gehuurd. Na het ontbijt wouden we met onze brakke hoofden nog de viewpoint over Koh Phi Phi zien. Dit was erg leuk…… Het begon met een erg steile trap. Na de eerste trap dacht ik dat we er wel bijna waren, maar nee… Dit was helaas nog lang niet zo. Maar goed, samen met Marleen en wat tussenstops heb ik de steile berg beklommen. Eindelijk aangekomen op het hoogste puntje, moest ik eerst ff diep uitpuffen maar daarna zag ik dat al die moeite het dubbel en dwars waard was! Wat een uitzicht zeg!!

Na een halfuurtje gingen Marleen en ik alvast naar beneden, want we dachten dat we dan ongeveer met zijn allen wel tegelijk weer beneden zouden zijn. Na eerst een vogelplaag, waar Marleen om me heen rondjes draaide en me beschermde met een flesje water, kwam vervolgens de apenplaag. Marleen en ik kwamen nog giechelend aangelopen en toen hoorden we van 2 Nederlanders dat er apen de weg blokkeerden naar beneden. Zij hadden al geprobeerd om erlangs te lopen, maar Papa aap werd een beetje boos en kwam op hun af waardoor ze via de bosjes weer naar boven zijn gegaan. Vervolgens kwamen er nog twee mensen aangelopen en dachten we; ‘’Als we met zijn zessen nou naar beneden lopen, misschien vallen ze dan niet aan’’. Ik liep achteraan en opeens begon iedereen te gillen en weer naar boven te lopen.. Papa aap voelde zich kennelijk ook niet bedreigd door 6 personen. Gillend liepen we weer de berg op waar de rest van onze groep net weer vanaf kwam. Soraya dacht; ‘’Jeetje, die mensen zijn wel heel sportief de berg aan het lopen’’ Totdat ze mijn gegil hoorde wist ze dat ik niet voor me lol hardlopend de berg op liep;) Uiteindelijk hebben we van mensen die vanaf beneden kwamen stokken gekregen die we tegen de grond moesten slaan zodat ze niet op ons afkwamen. Uiteindelijk is het ons gelukt om weer heelhuids met z’n allen beneden te komen! Maar de mensen die beneden stonden durfden vervolgens niet meer naar boven te gaan..

Na dit spektakel had iedereen het erg warm gekregen en gingen we weer voor een koude douche naar de bungalows. Na het douchen hebben we weer gegeten en nogmaals weer een vuurwerkshow gezien. Vuurwerkshow was ook bij het andere strandtentje zo goed als hetzelfde, dus daar was niet zoveel spannends meer aan. Die avond wel gewoon weer rustig door gefeest op dit heerlijke party eiland.

Zondagochtend vertrokken we weer vroeg, uitslapen ho maar, met de boot naar Krabi. Deze plaats is bekend vanwege bekende opnames van de film James Bond. Het beklimmen van rotsen is op Krabi een van de beste plaatsen. Dit heb ik overigens niet gedaan hoor, haha. Nee, dan weet ik zeker dat ik naar beneden val met al mijn geklungel. Rond 11.00 uur kwamen we aan bij de Tourist Office, waar we onze busreis richting Bangkok hadden geboekt. Hier hebben we onze backpacks laten staan en hebben we weer een scooter gehuurd voor paar uurtjes op Krabi. Eerst hebben we gegeten bij een local tentje waar niemand Engels sprak. Een Thais meisje had ook een hempje aan waar achterop stond;’’I have no idea’’ en dit had ze ook echt niet. Gelukkig konden we met handen en voeten een beetje uitleggen wat we wouden eten. Toen hebben ze alsnog een best lekkere maaltijd voor onze gekookt!

Daarna zijn we op weg gegaan richting een waterval. Gelukkig kwamen we 2 Thaise mensen tegen in een truck die vroegen waar we heengingen. Wij hadden namelijk geen idee waar die waterval precies was, dus die mensen hadden waarschijnlijk al gezien dat we als kippen zonder kop rond reden. Vervolgens konden we hun volgen tot er op een punt bordjes vermeld werden naar de waterval. Erg vriendelijke mensen! Vervolgens op de weg naar de waterval……... Mijn band slipte weg. Het leek wel of er een glad blaadje tussenzat of zo. Maar nee, er zat gewoon een gat in de achterbinnenband. Na weer van de schrik te zijn bekomen hebben Brechtje en ik de scooter meegesleurd richting een monteur. Erg geluk gehad dat deze gewoon dichtbij was, want die scooter was nog best zwaar. Na lang wachten, maar wel met locals die af en toe een kijkje kwamen nemen en ons voorzien van fruit konden we helaas niet meer naar de waterval want daar was geen tijd meer voor. De monteur vroeg voor zijn werk 140(!)Baht (€3,50). Hier gingen wij natuurlijk niet mee akkoord en gaven hem wat extra! Dit had deze goede man wel verdiend!

Nadat de scooter weer was opgelapt hebben we nog wat gedronken aan het strand en zijn we richting de tourist office gegaan. Toen vertelden ze ons dat we er pas om half 5 hoefden te zijn i.p.v. half 4. Hadden we achteraf gewoon wel naar de waterval gekund, maar ja… niks aan te doen. Vervolgens werden we vanaf de Tourist Office gedropt bij een of ander busstation waar we opeens Lisanne en Quirine tegenkwamen! Zij waren naar wat andere eilanden geweest en gingen ook zondagavond weer richting Bangkok vanuit Krabi, maar van weerskanten hadden we het niet verwacht dat we in dezelfde bus zaten. Later bleek dat er maar 1 bus richting Bangkok ging vanuit Krabi, dus het kon ook niet anders. De persoon die ons de bustickets had verkocht had plaatjes van een VIP bus laten zien, maar deze bus bleek helemaal geen VIP bus te zijn en we kregen niet eens te drinken of een donut! En het personeel van de bus was nog eens super chagrijnig… Naja, je kunt niet alles hebben. Gelukkig na 12 uur weer aangekomen in Bangkok en om 7 uur waren we weer in Sita Villa. Na eerst even te hebben ontbeten ben ik snel mijn bedje ingedoken en pas om half 3 werd ik weer wakker. Wel lekker weer even je vertrouwde bedje!

Maandag verder vrij weinig gedaan, foto’s upgeload en vooral gerelaxt. Vanmorgen hadden we dan weer onze 5e cliëntmeeting. Onze wandeltocht naar school duurt ongeveer 15 minuten en deze wandeltocht gaat gepaard met wat obstakels, zoals stoep op en stoep af. De eerste dag dat ik hier langs liep wist ik dat hier wel een keer ging struikelen. Vandaag was die dag aangebroken. Ik keek eventjes teveel om me heen en ja hoor, daar viel ik. Nu weer een heerlijke schaafwond op mijn rechterknie. En ik durf het bijna niet te vertellen, maar ik ben vandaag ook nog weer naar het Medical Centre geweest.. Ik heb namelijk al vanaf Bali last van kleine pigmentvlekjes op de huid. Dit had ik in Nederland al lichtjes bij mijn polsen, maar nu heb ik het vanaf Bali ook op mijn rug en mijn hals. Nu breid het zich een beetje uit en hebben, ja, mensen moet het me blijven zeggen, dat ik er eens even moet na laten kijken. Dit heb ik vandaag maar eens even gedaan.. En ja, ik mag weeeeeeer pillen slikken. Antihistamine voor 10 dagen en dan 3 keer op een dag en nu komt het; Antifongal voor een maand lang elke dag 1 pil. En na een maand moet ik weer terugkomen voor de volgende lading pillen. De dokter zei dat een zalfje niet meer zou helpen vanwege de oppervlakte. Tsjah, een tube van 40 ml zal inderdaad na 3 dagen al wel op zijn…. Dus ik mag paar maanden pillen slikken! Wat ben ik toch ook een Lucky bastard.

Allerliefst,

uit Bangkok

P.S. Ook al ben ik een en al ongeluk, alsnog heb ik hier de tijd van mijn leven. Hoe gelukkig ben je dan wel niet? Erg gelukkig kan ik jullie vertellen met een grote glimlach vanuit het land van de ……… jullie mogen hem zelf afmaken!